Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

indicium profiteri

  • 1 indicium

    indĭcĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] déclaration, indication, révélation, rapport, dénonciation, délation. [st2]2 [-] indice, trace, signe, marque, preuve. [st2]3 [-] essai (des métaux). [st2]4 [-] prix d'une dénonciation.    - indicio esse: servir de preuve.    - indicio esse alicujus rei (alicui rei, de aliqua re): servir de preuve à qqch.    - ei rei indicio sunt sexdecim volumina epistularum ad Atticum missarum, Nep. Att. 16: ce qui le prouve, ce sont les seize livres de lettres adressées à Atticus.    - mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, Ter. Heaut.: ta conversation m'a montré quel est caractère.    - quam vere de eo foret judicatum, oratio indicio fuit, post mortem in domo ejus reperta est, Nep. Lys. 3: combien était fondée la dénonciation faite contre lui, on en eut pour preuve le discours qu'après sa mort on trouva chez lui.    - conjurationis indicium facere, Cic.: dénoncer une conspiration.    - indicium facere, Plaut.: faire une déposition, témoigner.    - indicium deferre ad aliquem, Tac.: faire part à qqn d'une dénonciation.
    * * *
    indĭcĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] déclaration, indication, révélation, rapport, dénonciation, délation. [st2]2 [-] indice, trace, signe, marque, preuve. [st2]3 [-] essai (des métaux). [st2]4 [-] prix d'une dénonciation.    - indicio esse: servir de preuve.    - indicio esse alicujus rei (alicui rei, de aliqua re): servir de preuve à qqch.    - ei rei indicio sunt sexdecim volumina epistularum ad Atticum missarum, Nep. Att. 16: ce qui le prouve, ce sont les seize livres de lettres adressées à Atticus.    - mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, Ter. Heaut.: ta conversation m'a montré quel est caractère.    - quam vere de eo foret judicatum, oratio indicio fuit, post mortem in domo ejus reperta est, Nep. Lys. 3: combien était fondée la dénonciation faite contre lui, on en eut pour preuve le discours qu'après sa mort on trouva chez lui.    - conjurationis indicium facere, Cic.: dénoncer une conspiration.    - indicium facere, Plaut.: faire une déposition, témoigner.    - indicium deferre ad aliquem, Tac.: faire part à qqn d'une dénonciation.
    * * *
        Indicium, indicii. Sallust. Encusement.
    \
        Indicium. Cic. Signe, Argument, Indice, Marque, Monstre.
    \
        Coniurationis indicium. Cic. Encusement, Decelement.
    \
        Ex indicio nihil periculi. Terent. Il n'y a point de danger à le dire et monstrer.
    \
        Indicio esse. Terent. Quale ingenium haberes, fuit indicio oratio tua. Ta parolle m'a donné à congnoistre ton esprit, M'a enseigné quel esprit tu as.
    \
        Infrequens Senatus indicio erat sociis, afflictam ciuitatem pestilentia esse. Liu. Estoit signe, ou enseignement, et monstroit que la ville, etc.
    \
        Per indicium enuntiata res. Caes. Revelee par aucun qui la redicte et decelee.
    \
        Indicii partem accipere. Cic. Prendre une partie de la chose qu'on a enditee à un autre.
    \
        Nata, quid velim, indicium facit. Plaut. Monstre.
    \
        Id anus mihi indicium fecit: nam, etc. Terent. Je l'ay apperceu par la vieille: car, etc.
    \
        Res indicium haec facit, quo pacto factum voluerit. Terent. Cecy monstre comment, etc.
    \
        Indicium profiteri. Martian. Encuser ses complices.
    \
        Indicium. Vlp. Ce qu'on donne à celuy qui enseigne ou encuse quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > indicium

  • 2 indicium

    indicium, iī, n. (index), die Anzeige, I) = die Angabe, Aussage, Entdeckung, A) eig.: coniurationis, Cic.: indicium facere, Plaut. u. Ter.: Herculi facere indicium de furto boum, Lact.: indicia exponere et edere, Cic.: indicium deferre ad alqm, Tac.: ea res est Helvetiis per indicium enuntiata, Caes.: patefactis indiciis et confessionibus suis, Cic. – indicium profiteri, sich zur Anzeige verstehen, freie u. offene Anzeige (Angabe) machen, Aussage tun, aussagen, mit der Sprache herausgehen (vor Gericht usw., bes. um Straflosigkeit zu erlangen), Sall. u.a. (s. Fabri Sall. Iug. 35, 6. Döring Plin. ep. 3, 16, 9): dass. ind. offerre, Tac., u. deferre, Curt. – B) übtr.: a) die Erlaubnis (vor Gericht usw.) eine Anzeige od. Angaben zu machen, eine Aussage zu tun, die Mitschuldigen anzeigen zu dürfen, indicium postulare, Cic. ad Att. 2, 24, 4: tibi indicium postulas dari, Cic. div. in Caecil. 34. – b) die Belohnung der Anzeige (Aussage), partem indicii accipere, Cic.: indicium alci dare, ICt. – II) = das Anzeichen, das Kennzeichen, Merkmal, der Beweis, sce. leris, Cic.: veneni, Cic.: indicium edere, Lucr - u. Varro LL.: indicio esse alci rei, Nep., od. alcis rei, od. de alqo, Ter., od. mit folg. indir. Fragesatz, Ter. u. Nep.

    lateinisch-deutsches > indicium

  • 3 indicium

    indicium, iī, n. (index), die Anzeige, I) = die Angabe, Aussage, Entdeckung, A) eig.: coniurationis, Cic.: indicium facere, Plaut. u. Ter.: Herculi facere indicium de furto boum, Lact.: indicia exponere et edere, Cic.: indicium deferre ad alqm, Tac.: ea res est Helvetiis per indicium enuntiata, Caes.: patefactis indiciis et confessionibus suis, Cic. – indicium profiteri, sich zur Anzeige verstehen, freie u. offene Anzeige (Angabe) machen, Aussage tun, aussagen, mit der Sprache herausgehen (vor Gericht usw., bes. um Straflosigkeit zu erlangen), Sall. u.a. (s. Fabri Sall. Iug. 35, 6. Döring Plin. ep. 3, 16, 9): dass. ind. offerre, Tac., u. deferre, Curt. – B) übtr.: a) die Erlaubnis (vor Gericht usw.) eine Anzeige od. Angaben zu machen, eine Aussage zu tun, die Mitschuldigen anzeigen zu dürfen, indicium postulare, Cic. ad Att. 2, 24, 4: tibi indicium postulas dari, Cic. div. in Caecil. 34. – b) die Belohnung der Anzeige (Aussage), partem indicii accipere, Cic.: indicium alci dare, ICt. – II) = das Anzeichen, das Kennzeichen, Merkmal, der Beweis, sce. leris, Cic.: veneni, Cic.: indicium edere, Lucr - u. Varro LL.: indicio esse alci rei, Nep., od. alcis rei, od. de alqo, Ter., od. mit folg. indir. Fragesatz, Ter. u. Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indicium

  • 4 indicium

    indĭcĭum, ĭi, n. [id.], a notice, information, discovery, disclosure, charge (class.).
    I.
    Lit.:

    facite indicium, si quis vidit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 9:

    id anus mihi indicium fecit,

    Ter. Ad. 4, 4, 7; cf. Plaut. Most. 3, 2, 57; id. Mil. 2, 3, 35; Sen. Contr. 4, 26, 6:

    conjurationis,

    Cic. Div. 2, 20, 46:

    rei alicujus afferre ad aliquem, Auct. Or. pro Dom. 52: deferre ad aliquem,

    Tac. A. 2, 28:

    ea res est Helvetiis per indicium enuntiata,

    Caes. B. G. 1, 4:

    convictus indicio alicujus,

    Sall. C. 52, 36: profiteri, to volunteer evidence (before a court, and esp. to escape punishment by turning state's evidence): sed ipse deprehensus, multis hortantibus, indicium profitetur, Sall. J. 35, 6; Plin. Ep. 3, 16, 9; so,

    offerre,

    Tac. A. 11, 35.—
    B.
    Transf.
    1.
    A permission to give evidence or turn informer against one's accomplices:

    Vettius reus, cum esset damnatus, erat indicium postulaturus,

    Cic. Att. 2, 24, 4:

    tibi indicium postulas dari,

    id. Div. in Caecil. 11, 34. —
    2.
    A reward for giving evidence or informing:

    conscripserunt communiter edictum cum poena atque indicio,

    Cic. Off. 3, 20, 80; id. Vat. 11, 25; Petr. 97:

    alicui indicium dare,

    Dig. 12, 5, 4.—
    II.
    In gen., a sign, indication, mark, token, proof: signum vocatur sêmeion, quamquam id quidam indicium, quidam vestigium nominaverunt, per quod alia res intellegitur, ut per sanguinem caedes, Quint. 5, 9, 9; 5, 7, 36:

    indicia et vestigia veneni,

    Cic. Clu. 10, 30:

    indicia atque argumenta certissima sceleris,

    id. Cat. 3, 5, 13:

    scelerum ostendere, Auct. Har. Resp. 12: parricidiorum,

    Cic. Sull. 27, 17:

    animi, Auct. Cic. ap. Senat. 4: insigne meae erga te benevolentiae,

    Cic. Fam. 7, 6, 1:

    res indicium haec facit, quo pacto, etc.,

    Ter. Hec. 4, 1, 31:

    dare, i. q. ostendere,

    Varr. L. L. 9, § 19 Müll.:

    edere, the same,

    Lucr. 2, 556: indicio esse, to serve as proof, be a proof:

    de se ipse erit,

    Ter. Ad. prol. 4:

    ei rei indicio sunt sexdecim volumina epistu larum,

    Nep. Att. 16: quae domus erat ipsa indicio tui crudelissimi dominatus, Auct. Dom. 42.—With rel.-clause:

    mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio,

    Ter. Heaut. 2, 4, 4:

    quam vere de eo foret indicatum, oratio indicio fuit,

    Nep. Lys. 3: postquam indicium est factum, dempto auro, etc., after applying the touchstone (index), Vitr. 9, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > indicium

  • 5 indicium

    ī n. [ index ]
    1) заявление, показание, донос (i. conjurationis C)
    facere i. alicui Pl, Ter (deferre i. ad aliquem T) — заявить, доложить, донести кому-л.
    i. profiteri Sl (тж. deferre QC и offerre T) — выразить желание заявить (донести) о чём-л.
    postulare i. C — просить разрешения заявить (донести) о чём-л.
    3) показатель, признак, знак, доказательство, улика (indicia et vestigia veneni C; i. benevolentiae C; innocentiae QC)
    indicio esse alicujus rei Ter (alicui rei Nep или de aliqua re Ter) — служить доказательством чего-л.
    4) свидетельство, отражение (lĭber i. est animi O)

    Латинско-русский словарь > indicium

  • 6 Anzeige

    Anzeige, indicium. – significatio (Kundgebung, Andeutung, Äußerung; beide die Handlung des Anzeigens u. das Angezeigte). – denuntiatio (das Anmelden, Wissenlassen, bes. einer unangenehmen Sache, z. B. calamitatis, belli). – professio (freiwillige Angabe, z. B. des Vermögens etc.). – delatio (Angabe bei der Obrigkeit). – proditio (Verrat). – nuntius (die angezeigte Nachricht). – Ist es = Anzeichen, s. d. – schriftliche A., significatio litterarum: als Schrift, libellus (z. B. anonyme, sine auctore propositus): die schriftl. A. von etw., libellus alcis rei index (z. B. insidiarum); libellus continens alqd (z. B. coniuratorum nomina). – eine Tafel aushängen mit der A., daß man etw. verkaufen wolle, proscribere tabulam se venditurum esse alqd. – A. machen, indicium facere (im allg., absol. od. von etw., alcis rei); indicare de alqa re, bei jmd., alci (entdeckend, z. B. de coniuratione); indicium deferre, von etw., alcis rei, bei jmd., ad alqm (entdeckend, z. B. von einer Verschwörung beim Prätor, coniurationis ad praetorem); indicium profiteri (absol., sich. zu Mitteilungen in bezug auf ein begangenes Verbrechen verstehen): sich zur A. erbieten, indicium offerre: etw. zur A. bringen, s. anzeigen.

    deutsch-lateinisches > Anzeige

  • 7 gestehen

    [1104] gestehen, fateri (bekennen, nicht leugnen) – confiteri (eingestehen, was man nicht mehr verheimlichen kann, ein Verbrechen, eine Schuld etc.). – profiteri (von freien Stücken äußern, bekennen, offen, ohne Scheu sagen etc.). – indicium profiteri (eine offene Aussage vor Gericht tun). – halb u. halb g., aliquo modo confiteri: frei, offen g., libere, aperte, ingenue confiteri: ich muß g., bl. fateor; confiteor; profiteor.

    deutsch-lateinisches > gestehen

  • 8 Verhör

    Verhör, interrogatio (z.B. testium; vgl. Zeugenverhör). – Ist es übh. = richterliche Untersuchung, s. Untersuchung no. b. – ein V. anstellen, audire; lege interrogare: ein V. mit jmd. anstellen, jmd. ins V. ziehen, s. (jmd.) verhören: im V. sich zu Geständnissen verstehen, indicium profiteri od. deferre.

    deutsch-lateinisches > Verhör

  • 9 profiteor

    profitĕor, ēri, professus sum - tr. - [st2]1 [-] déclarer publiquement, avouer hautement, se targuer de, se faire fort de, se vanter de, promettre. [st2]2 [-] se donner pour, faire profession de, exercer (un art), tenir école, professer, enseigner. [st2]3 [-] révéler, dévoiler, dénoncer. [st2]4 [-] déclarer officiellement (son nom, sa fortune, son état), faire enregistrer.    - profiteri se patrem infantis, Suet.: se reconnaître le père d'un enfant.    - profitebatur se perspicere..., Cic.: il se flattait de pénétrer...    - profiteri operam in rem, Cic.: promettre ses services pour une affaire.    - profiteri se jurisconsultum, Cic.: se piquer d'être jurisconsulte.    - profiteri medicinam, Cels.: exercer la médecine.    - in Sicilia nunc profitetur, Plin.-jn.: il professe actuellement en Sicile.    - profiteri philosophiam, Cic.: enseigner la philosophie.    - omnes qui profitentur, Plin.-jn.: tous les professeurs.    - profiteri indicium: faire des révélations.    - profiteri greges ad publicanum, Varr.: déclarer ses troupeaux au receveur public.    - profiteri (nomen suum): donner son nom, se faire inscrire, s'enrôler; se porter candidat.    - poeta nomen profitetur suum in his... Ter.: le poète se place parmi ceux...
    * * *
    profitĕor, ēri, professus sum - tr. - [st2]1 [-] déclarer publiquement, avouer hautement, se targuer de, se faire fort de, se vanter de, promettre. [st2]2 [-] se donner pour, faire profession de, exercer (un art), tenir école, professer, enseigner. [st2]3 [-] révéler, dévoiler, dénoncer. [st2]4 [-] déclarer officiellement (son nom, sa fortune, son état), faire enregistrer.    - profiteri se patrem infantis, Suet.: se reconnaître le père d'un enfant.    - profitebatur se perspicere..., Cic.: il se flattait de pénétrer...    - profiteri operam in rem, Cic.: promettre ses services pour une affaire.    - profiteri se jurisconsultum, Cic.: se piquer d'être jurisconsulte.    - profiteri medicinam, Cels.: exercer la médecine.    - in Sicilia nunc profitetur, Plin.-jn.: il professe actuellement en Sicile.    - profiteri philosophiam, Cic.: enseigner la philosophie.    - omnes qui profitentur, Plin.-jn.: tous les professeurs.    - profiteri indicium: faire des révélations.    - profiteri greges ad publicanum, Varr.: déclarer ses troupeaux au receveur public.    - profiteri (nomen suum): donner son nom, se faire inscrire, s'enrôler; se porter candidat.    - poeta nomen profitetur suum in his... Ter.: le poète se place parmi ceux...
    * * *
        Profiteor, profiteris, pen. prod. professus sum, profiteri. Cic. Dire franchement et devant tout le monde, Dire librement et voluntairement sans aucune contraincte.
    \
        Impudentiae est, profiteri quod non possis implere. Cicero. Promettre ce que, etc.
    \
        Profiteri operam suam. Cic. Promettre sa peine et son labeur à aucun, Promettre de luy secourir et aider.
    \
        Se sapientem profiteri. Cic. Dire et affermer publiquement qu'on est sage.
    \
        Profiteri nomen. Liu. Bailler son nom, et se faire enroller.
    \
        Profiteri aes alienum. Seneca. Confesser la debte.
    \
        Profiteri. Cic. Bailler le denombrement de ses biens.
    \
        Profiteri aes alienum. Curt. Bailler ses debtes par declaration.
    \
        Quis agit hoc? aut quis profitetur inquam? quasi muti silent. Plaut. Qui est ce qui parle? Qui dit mot? Qui respond?
    \
        Profiteri indicium. Plin. iun. Encuser ses complices, ou Promettre d'encuser.
    \
        Profiteri. Plin. iunior. Lire publiquement et enseigner.
    \
        Quae disputari de amicitia possunt, ab eis censeo petatis, qui ista profitentur. Cicero. Qui se meslent de cela, et en font profession.
    \
        Profiteri se Iurisconsultum. Cicero. Se dire et maintenir Jurisconsulte.

    Dictionarium latinogallicum > profiteor

  • 10 profiteor

    prŏfĭtĕor, fessus, v (old form of the inf. PROFITEREI, and of the imper. PROFITEMINO, several times in the Tab. Her, in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq.), v. dep. a. [pro-fateor], to declare publicly, to own freely, to acknowledge, avow, confess openly, profess (class.).
    I.
    In gen.
    a.
    Absol.:

    neque vis tuā voluntate ipse profiteri,

    Plaut. Men. 4, 2, 80:

    ita libenter confitetur, ut non solum fateri, sed etiam profiteri videatur,

    Cic. Caecin. 9, 24:

    fateor atque etiam profiteor et prae me fero,

    id. Rab. Perd. 5, 17.—
    b.
    With acc.:

    profiteri et in medium proferre aliquid,

    Cic. Fin. 2, 23, 76:

    cur ea non profitenda putabas?

    Ov. H. 21, 129.—
    c.
    With obj. clause:

    profitentur Carnutes, se nullum periculum recusare,

    Caes. B. G. 7, 2; Cic. N D. 1, 5, 12.—
    d.
    With de:

    de parricidio professum,

    Suet. Calig. 12:

    de semet professo,

    id. Dom. 8.—
    II.
    In partic.
    A.
    Profiteri se aliquem, to declare one's self or profess to be something:

    profiteri se grammaticum,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12; Poët. ap. Auct. Her. 2, 26, 42;

    profiteri se patrem infantis,

    Suet. Calig. 25:

    se legatum,

    id. Galb. 10:

    se candidatum consulatūs,

    id. Aug. 4:

    professus amicum,

    Hor. Ep. 1, 18, 2.—With esse:

    triduo me jure consultum esse profitebor,

    Cic. Mur. 13, 28:

    me omnium provinciarum defensorem esse profitebor,

    id. Verr. 2, 3, 93, § 217.—
    B.
    Profiteri aliquid, to profess an art, science, etc.:

    profiteri philosophiam,

    to declare one's self a philosopher, Cic. Pis. 29, 71; medicinam, to profess medicine, to practise as a physician, Cels. praef.; Suet. Caes. 42;

    jus,

    Ov. A. A. 3, 531.—In pass.:

    rem non professam apud nos tenemus,

    Quint. Decl. 341. — Absol.: profiteri, to be a teacher or professor (post-Aug.):

    cum omnes qui profitentur, audiero,

    Plin. Ep 2, 18, 3:

    translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur,

    id. ib. 4, 11, 14.—
    C.
    Profiteri indicium, to give evidence, make a deposition against accomplices:

    multis hortantibus indicium profitetur,

    Sall. J. 35, 6; Hirt. B. Afr 55, Curt. 8, 6, 23; Plin. Ep. 3, 16, 9:

    summum supplicium decernebatur, ni professus indicium foret,

    Tac. A. 6, 3.—
    D.
    To offer freely, propose voluntarily, to promise: quis profitetur? who volunteers? Plaut Capt. 3, 1, 20:

    se ad eam rem adjutorem,

    Caes. B. G. 5, 38:

    ego vero tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    si vos in eam rem operam vestram profitemini,

    id. Rosc. Am. 53, 153:

    Varro profitetur se alterā die ad colloquium venturum,

    Caes. B. C. 3, 19:

    sumunt gentiles arma professa manus,

    arms that promise a combat, Ov. F. 2, 198: magna, Hor A. P. 14; Ov. F. 5, 351:

    grandia,

    Hor. A. P. 27.—
    E.
    To disclose, show, display, make a show of; dolorem, Just. 8, 5, 11:

    sola Jovem Semele vidit Jovis ora professum,

    Nemes. Ecl. 3, 22:

    vitate viros cultum formamque professos,

    Ov. A A. 3, 433.—
    F.
    To make a public statement or return of any thing (as of one's name, property, business, etc.):

    censum (one's estate),

    Ulp. Fragm. 1, 8;

    Tab. Her. in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq. (q. v.): ut aratores jugera sationum suarum profiterentur,

    Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

    apud decemviros, quantum habeat praedae,

    id. Agr. 2, 22, 59:

    greges ovium ad publicanum,

    Varr. R. R. 2, 1:

    frumentum, Liv 4, 12: furtum,

    Quint. Decl. 341:

    rem alienam,

    id. ib. 341:

    rem apud publicanum,

    id. ib. 359; Dig. 39, 4, 16, § 12.— Absol.:

    ne decipiat (publicanus) profiteri volentes,

    Dig. 39, 4, 19, § 6; Vulg. Luc. 2, 3 and 5:

    nomen,

    to give in one's name, announce one's self, Liv. 26, 18; also without nomen:

    Catilina prohibitus erat petere consulatum, quod intra legitimos dies profiteri nequiverit,

    Sall. C. 18, 3:

    nam et quaesturam petentes, quos indignos judicavit, profiteri vetuit,

    Vell. 2, 92, 3: professae (sc. feminae), i. e. common prostitutes, who had to give in their names to the aedile, Ov. F. 4, 866.— Trop.:

    in his nomen suum profitetur,

    among these he reckons himself, Ter. Eun. prol. 3.—Hence, prŏ-fessus, a, um, P. a., in passive signif., known, manifest, confessed ( poet. and in post-Aug. prose):

    culpa professa,

    Ov. Am. 3, 14, 6:

    dux,

    Just. 8, 4, 4.—Ex or de professo, openly, avowedly, intentionally, professedly:

    non ex professo eam (potentiam) non petere,

    Sen. Ep. 14, 8:

    vir ex professo mollis, Macr S. 2, 9.—De professo (postclass.): ac ne id quidem de professo audet,

    openly, App. Mag. p. 274, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > profiteor

  • 11 profiteor

    pro-fiteor, fessus sum, ērī (pro u. fateor), laut u. öffentlich-, frei bekennen, -gestehen, I) im allg.: non solum fateri, sed etiam profiteri, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., profiteor me relaturum, Cic. – m. de u. Abl., pr. de parricidio, Suet. – II) insbes.: A) öffentlich als den u. den od. zu dem u. dem sich bekennen, für den u. den od. das u. das sich erklären, sich so u. so nennen, a) mit dopp. Acc. pers.: pr. se patrem infantis, Cic.: se grammaticum, Cic.: amicum, sich Fr. nennen, Hor.: mit Acc. u. Infin., me defensorem esse profiteor, Cic. – b) mit Acc. rei: pr. philosophiam, Cic.: ius, Cic.: medicinam, Cels.: artem tesserariam, Amm. – c) absol. = öffentlicher Lehrer-, Professor sein, profiteri sapientiam, öffentlich lehren als professor sapientiae, Tac. hist. 4, 10: qui profitentur, Plin. ep.: ubi nunc profitetur, Plin. ep.: professus diu in patria, Suet. – B) etwas verheißen, a) = freiwillig anbieten, -antragen, -zusagen, zu etwas sich frewillig verstehen, sich anheischig machen, operam, Cic.: studium, Cic.: sumunt gentiles arma professa (zugesagten) manus, Ov.: pr. indicium, s. indicium no. I, A. – m. folg. Acc. u. Inf., profitetur se venturum, Cic. – absol., quis profitetur? wer bietet sich freiwillig (als Gastgeber) an? Plaut. capt. 480. – b) etw. verheißen = etwas hoffen lassen, professus grandia od. magna, v. sich Zierenden, Hor. u. Ov.:
    ————
    incepta magna professa, Hor.: viri cultum formamque profitentes, zur Schau tragend, Ov. – C) öffentlich, amtlich angeben, Namen, Vermögen usw., iugera, Cic.: frumentum, Liv.: nomen, Cic.; u. bl. profiteri, sich mit aufschreiben lassen, sich melden zum Kriegsdienste, zu einem Amte usw., Cic.: profiteri se candidatum, sich öffentlich als Bewerber angeben Suet.: profiteri lenocinium, sich als öffentliche Dirne beim Ädil angeben, Suet.: dah. professae (sc. feminae), öffentliche Dirnen, Ov.: bes. zur Versteuerung deklarieren, mit u. ohne Acc., censum (sein Vermögen), Ulp. fr. 1. § 8: namentl. bei den Zollbeamten, greges ovium ad publicanum, Varro r. r. 2, 1, 16: furtum (gestohlene Sache), Ps. Quint. decl. 341: rem, alienam rem non pr., ibid.: rem pr. u. bl. pr. apud publicanum, apud publicanos, Ps. Quint. decl. 359. Marcian. dig. 39, 4, 16. § 12: ne decipiat (publicanus) profiteri volentes, Marcian. dig. 39, 4, 19. § 6. – bildl., in his profitetur nomen suum, unter diese zählt er sich, Ter. – a) Partic. professus, a, um, passiv, bekannt, d.i. sowohl = zugestanden, als = offenbar, offenkundig, culpa, Ov.: dux, Iustin.: mors, Phaedr.: ex professo, offenbar, ohne es zu leugnen, vorsätzlich, Sen. u. Quint.: dafür de professo, Apul. – b) Archaist. Infin. profiterei, Corp. inscr. Lat. 1, 206, 1 sqq.: Imperat. profitemino, ibid. 1, 206, 3. 5. 8. 10. – c) prōfiteor gemessen, Enn. fr. scen. 337. Plaut. Men.
    ————
    643. Ter. eun. prol. 3. Iuvenc. 2, 351.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > profiteor

  • 12 profiteor

    pro-fiteor, fessus sum, ērī (pro u. fateor), laut u. öffentlich-, frei bekennen, -gestehen, I) im allg.: non solum fateri, sed etiam profiteri, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., profiteor me relaturum, Cic. – m. de u. Abl., pr. de parricidio, Suet. – II) insbes.: A) öffentlich als den u. den od. zu dem u. dem sich bekennen, für den u. den od. das u. das sich erklären, sich so u. so nennen, a) mit dopp. Acc. pers.: pr. se patrem infantis, Cic.: se grammaticum, Cic.: amicum, sich Fr. nennen, Hor.: mit Acc. u. Infin., me defensorem esse profiteor, Cic. – b) mit Acc. rei: pr. philosophiam, Cic.: ius, Cic.: medicinam, Cels.: artem tesserariam, Amm. – c) absol. = öffentlicher Lehrer-, Professor sein, profiteri sapientiam, öffentlich lehren als professor sapientiae, Tac. hist. 4, 10: qui profitentur, Plin. ep.: ubi nunc profitetur, Plin. ep.: professus diu in patria, Suet. – B) etwas verheißen, a) = freiwillig anbieten, -antragen, -zusagen, zu etwas sich frewillig verstehen, sich anheischig machen, operam, Cic.: studium, Cic.: sumunt gentiles arma professa (zugesagten) manus, Ov.: pr. indicium, s. indiciumno. I, A. – m. folg. Acc. u. Inf., profitetur se venturum, Cic. – absol., quis profitetur? wer bietet sich freiwillig (als Gastgeber) an? Plaut. capt. 480. – b) etw. verheißen = etwas hoffen lassen, professus grandia od. magna, v. sich Zierenden, Hor. u. Ov.: incepta magna professa, Hor.: viri cultum formamque profitentes, zur Schau tragend, Ov. – C) öffentlich, amtlich angeben, Namen, Vermögen usw., iugera, Cic.: frumentum, Liv.: nomen, Cic.; u. bl. profiteri, sich mit aufschreiben lassen, sich melden zum Kriegsdienste, zu einem Amte usw., Cic.: profiteri se candidatum, sich öffentlich als Bewerber angeben Suet.: profiteri lenocinium, sich als öffentliche Dirne beim Ädil angeben, Suet.: dah. professae (sc. feminae), öffentliche Dirnen, Ov.: bes. zur Versteuerung deklarieren, mit u. ohne Acc., censum (sein Vermögen), Ulp. fr. 1. § 8: namentl. bei den Zollbeamten, greges ovium ad publicanum, Varro r. r. 2, 1, 16: furtum (gestohlene Sache), Ps. Quint. decl. 341: rem, alienam rem non pr., ibid.: rem pr. u. bl. pr. apud publicanum, apud publicanos, Ps. Quint. decl. 359. Marcian. dig. 39, 4, 16. § 12: ne decipiat (publicanus) profiteri volentes, Marcian. dig. 39, 4, 19. § 6. – bildl., in his profitetur nomen suum, unter diese zählt er sich, Ter. – / a) Partic. professus, a, um, passiv, bekannt, d.i. sowohl = zugestanden, als = offenbar, offenkundig, culpa, Ov.: dux, Iustin.: mors, Phaedr.: ex professo, offenbar, ohne es zu leugnen, vorsätzlich, Sen. u. Quint.: dafür de professo, Apul. – b) Archaist. Infin. profiterei, Corp. inscr. Lat. 1, 206, 1 sqq.: Imperat. profitemino, ibid. 1, 206, 3. 5. 8. 10. – c) prōfiteor gemessen, Enn. fr. scen. 337. Plaut. Men. 643. Ter. eun. prol. 3. Iuvenc. 2, 351.

    lateinisch-deutsches > profiteor

  • 13 aussagen

    aussagen, dicere. edicere.indicare. indicium facere (anzeigen. w. vgl.). – testificari pro testimonio dicere (als Zeuge au.). – confiteri (gestehen). – profiteri (freiwillig bekennen). – er sagt ganz dasselbe aus, nulla in re discrepat: bei, in einer Untersuchung au., in quaestione alqd dicere: ich sage eidlich aus, daß etc. iuro mit folg. Akk. u. Infin. (z. B. omnia me vere rettulisse): ich sage auf der Folter etw. aus, tormentis cogor alqd confiteri: auf der Folter falsch au., in tormentis ementiri.

    deutsch-lateinisches > aussagen

См. также в других словарях:

  • complice — Complice, Socius flagitiorum, et rapinarum. Complices en quelque mesfait, Conscij et affines criminis. B. Vous estes complices, Est tibi societas eius criminis cum illo. Rencuser ses complices, Indicium profiteri. Celuy qui de son bon gré rencuse …   Thresor de la langue françoyse

  • encuser — Encuser, Il vient de Incusare, Indicare, Prodere. Encuser ses compagnons et complices, Profiteri indicium, Indicium facere. Quand un malfaicteur vient au magistrat descouvrir son fait, et encuser soy et ses compagnons, Indicium ad Praetores… …   Thresor de la langue françoyse

  • enseigner — Enseigner, Docere, Condocere, Monstrare, Commonstrare, Erudire, Instituere, Praecipere, Tradere, Artibus pueros insicere vel imbuere, Discipulos instruere, Edocere. Enseigner tellement quellement, Subdocere. Enseigner entierement, Perdocere.… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»